Denizin kederini anlatacak dili yok,
dedim ve devrildim,
böyle sürdü uzun yıllarım
düştüm,sustum,içimden geçirdim,
evi oldum sol yanından yaralı bir salyangozun
ve komşusu ağlayan bir ağacın.
Yeryüzü, ah yeryüzü diyerek
ilk baxışda vuruldum,
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Devamını Oku
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
ağaç nasıl yağmura kendini anlatabiliyorsa, denizde içini dökmeli balığa...tek gürültüsünü değil hiç bir şeyine alışamadım kapladığım yerin...ama hep sorarım kendime ben kimim?
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta