Kapı Deliği Kadar Özgürlük

Yalanım yok, yine bir gece yarısıydı.
Ağaçların ay ışığında boyun büktüğü,
Karanlığın insanlardan kaçtığı bir gündü.
Ansızın kapı çalındı,
Özgürlük kadar ufak olan kapı deliğinden baktım.
Köpekleriyle geldiler üstüme…
Coplarından, işkencelerinden değil;
Kararan vicdanlarından
Yok, olan insanlıklarından korktum.
Bütün umutlarımı susmayan yüreğimle
Paslı zincirlere bağladılar.
Haykırdım bütün gücümle
Zindanların güneş görmeyen pencerelerine!
Diller sessiz duvarlardan merhametsiz,
Ben anılardan yorgun koynumda özgürlük…