Kapı çalıyor Şiiri - İbrahim Halil Sipahi

Kış ortasında yalnız uzun bir gece,
Gündüzünde senle doluydum,
Yine seninle devam edecek ayaz gece de
İçimi senle doldurmuş ısıtıyordum.

Sen varken içimde, sensiz olmak İmkânsız
Kapı çalıyor, hiç durmadan aralıksız..

Kelimeler meze olmuş dökülüyorken,
Ve şiirin çakır sarhoşluğu,
Dudaklarıma kondurulan ateşli bir busesi gibi,
Doyulmaz bir tat bırakmışken.

Gecenin son deminde, pek de zamansız,
Kapı çalıyor, hiç durmadan aralıksız..

Henüz hayatın orta yerinde,
Daha birçok yaşanmamışlık varken,
Ellerin ellerim arasında,
Tamda sana seni diyorken.

Gözlerinden iniyordum kalbine tutulmuşum pervasız,
Kapı çalıyor, hiç durmadan aralıksız..

Mısralar arasında sımsıcak,
Bir şiir gibi sarmışken seni,
Sözler olgunlaştı tam da düşecek,
Asılı kaldı diyemeden sevdiğimi.

Cesaretin doruk noktasında, bekliyorken sabırsız,
Kapı çalıyor, hiç durmadan aralıksız..

Ne sıradan bir gündü ne sıradan bir gece,
Tenim sarmış tenini ölesiye titriyor,
Kor alevler düşüyor bedenime,
Şafak ha söktü, ha söküyor.

Sarmışken seni şehvetin ortasında, uyanıyorum apansız,
Kapı çalıyor, hiç durmadan aralıksız..

24.12.2014/Adana