Kapattım Pencereyi Çektim Perdeleri

Sevgi, ne büyük hediye
Sevmek ne uzun kelime
Yanıyor yağmurlarım
Dönmüyor uykularım dinmiyor çığlıklarım

Sönmüyor zindanda nârım
Kabire kadar ensendedir âhım
Kurudu kalbinde fidanım ziyan oldu toprağım
İçin için yandı ormanlarım

Çıkamadım işin içinden kaçamadım aydınlık bir köşesinden
Labirent misali ormanların
Ne yana dönsem her ağacın kökünde sen
Ateşin özünde ben

Koruyamadım...
Bu sabah soldu çiçeğim tükendi gerçeğim
Kapattım pencereyi çektim perdeleri
Artık senden bir tutam Sevda beklemiycem
Sözlerini bülbülün sedasından dahi dinlemiycem

Söz veriyorum
Bir değil bin Nisan yağmuru da yağsa
Bu tohum bir filiz dahi vermeyecek

Heyhat ! Duysun alem
Gül'endam' sın artık
Adını anmaya bile dilim dönmeyecek

Heyhat ! Duysun âlem
Bu gönül kovulduğu kapıdan bir daha girmeyecek
Buda benim namus sözüm olsun sana

Bu kalp bir daha seni hakkından
ve haddinden fazla sevmeyecek
Heyhat be gülüm heyhat !...