kapattım gün doguşlarımı,
günbatışlarım kaldı bana.
bir kagıt misali,
bir hayal perdesiydi sanki.
hep karanlıklarda görüyorum hayalini,
ıssız gecelerde asılı kalan gözlerimde,
bir çocuk aglaması uzaklardan,
bir çocuk aglaması gündoguşlarda.
kulaklarımda hala o son sözlerin,
beynime dogru yürüyor acımasızca,
inanmak istemiyorum hala,
SENİ İSTEMİYORUM kelimelerine.
azgın bir ata binmişcesine bir hırsla
sonsuza vurulan kırbaç misali,
bir çocuk aglaması ana karnında,
bir çocuk isyanı yüreklerde.
Kayıt Tarihi : 15.4.2010 15:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Atilla Durukan](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/04/15/kapattim-gundoguslarini.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!