Kapatma Pencereni Şiiri - Kaan Karaoğlu

Bu aralık akşamı ayazında
Esen rüzgar benim, benim nefesim
Aldırma boş ver ürpersin bedenin
Geçip pencerenden odana dolan
Arzulu huzursuzluklara yol açan
Çarpıp dudaklarına, öyle buharlaşan
Üşümüş yalnızlığı berhava olan
Benim o;
Esmekten başka çaresi olmayan.

Kaldırımlarda gölgesiyle dolaşan
Çıkmazlarında şehrin, yolunu arayan
Ne bu dünyaya gücü yeten
Ne de kadere sözü geçen
Bakamadan bile gözlerinin içine
Önünden yabancı gibi geçip giden
Sen say ki, saçlarına değen
Yorgun esinti, benim ellerim
Derin bir nefesle karşıla beni
Hasretle kapında karşılar gibi
Ne olur akşamları kapatma pencereni