Kapatın Sokak Lambalarını

Kapatın Sokak Lambalarını

Siyah bir gölge gibi duruyordu;
sigara dumanı, suskunluğuna karışıp geceye küskünce savruluyordu.
En son öyle gördüm onu.

Neyse…
Kapatın sokak lambalarını.

Yalnızlığın üstüne düşen bu ışık fazla.
Her şey sahte bir aydınlıkla yanıyor.
Ben karanlığımı seçiyorum.

Sokağın başında bir köpek havlıyor,
o da biliyor gidenin dönmeyeceğini.
O da biliyor aslında,
hiç gelmemiş olanların da gittiğini.

Bir yanım hâlâ bekliyor dönemeyenleri,
diğer yanım taş taş örüyor duvarını
sigara külüyle.

Gecenin damarlarına sızıyor öfkem,
kimse duymasın diye sessizliğe gömdüğüm öfkem.
Sessizlikte daha çok yankılansın diye bağırdığım öfkem…

Görülmeyen, duyulmayan;
görünmediğim ve duyulmadığım karanlıklar…
Bir yangını cebimde taşıyorum,
elimi bastırıyorum, sönmesin diye.

Yoruldum.

Kapatın sokak lambalarını,
bu şehir artık yüzümü tanımasın.
Kapatın sokak lambalarını,
kimse fark etmesin;
bir gülüşün altına mezar kazıyorum.

Kapatın sokak lambalarını,
bu şehir benim karanlığımı tanısın artık.

Siyah bir gölge gibi duruyor yine, işte orada.
Bir sigara dumanı yükseliyor sessizliğinden.
Susuyor gülüşler, hayaller, düşler…
Kalbi bir kaldırım taşı gibi soğuk.

Orada duruyor işte, dumanın içinde;
suskun ve eksik.
Sanki bütün şehir onunla nefes alıyor.
Sonra birden susuyor.
Her nefeste bir adım daha uzaklaşıyor geçmişim.

Bir ben kalıyorum kendimin yanında,
bir de sol yanımın ağrısı, benim yanımda.

Kapatın sokak lambalarını,
bu şehir artık benim dilimi bilmiyor.
Sesim ona yabancı,
sesim bana yabancı.

Kapatın sokak lambalarını,
bu şehir benimle ağlamasın.
Kül gibi savrulsun adım rüzgârda,
gözyaşlarım asfalta düşmeden
bu gece bitsin.

Birazdan yağmur başlayacak;
belki bu kez yıkanır üzerimden gidişin izi de,
Alışır gözlerim gerçeğin
kan kusan zifirine.

Ama ne olur,
kapatın sokak lambalarını…
Ben karanlıkta daha az hatırlıyorum onu

Kapatın sokak lambalarını,
ben artık karanlığa dâhilim.
Ve karanlık, benden daha dürüst.

Ne olur…
Kapatın sokak lambalarını,
karanlık, ondan daha yalancı.
Ve karanlık ondan daha yabancı…

Kiyaz