kapat kapıyı!
ve sus..
Bu aşka bir intihar süsü vermeli..
ya da biri bu aşkı katletmeli..
sen gittin!
kapı ardına kadar açık..
kapı arkasına gizledim ayrılığı..
duvarlar yorgun..
ve solgun renkleri çiçeklerin..
şimdi nasılsın diyorsun ya..
kapat kapıyı!
ve sus..
yokluğun ilmik ilmik boynumda..
gözlerinde asıyorum kendimi..
hadi bitir!
sen katletmeyi denedin..
olmadı sevgili..
bu aşka bir intihar süsü verdim..
durma vur sandalyeme..
ruhum ellerinde kirlendi..
Kenan TürkoğluKayıt Tarihi : 21.10.2010 10:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kenan Türkoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/10/21/kapat-kapiyi-3.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!