Askin bardaktan bosanircasina yagdigi bir gecede;
Kalbimi acip yukari dogru kaldirdim.
Ama nafile! Bir damlasi bile dusmedi kalbime.
Gok gurultusu gibi askin yagdigini hissediyorum.
Ama benim gonul bahceme dusmuyor bir damlasi.
Ortalik kararmis ask bulutlariyla.
Dedim "yagdi yagacak",
"Hadi bende nasibimi alayim" dedim.
Dusmedi! Dusmedi! yine bir damlasi.
Biliyorum, umutsuz. Ama yinede kendime "Bekle! " dedim.
Belki, belki bir damlasi yagarda gonul bahceme,
Susuzluktan dudaklari catlamis kivranan gonlum;
Yagmur duasina cikmis ellerini Allah'a kaldirmis;
"Yarabbi su kuluna da bir damla" diye dua edermis.
Yasim gibi gonlumde de otuz sekiz taze fidan.
Herbiri yuzunu gokyuzune kaldirmis.
Biliyorum bu baharda yagmayacak yagmurlar!
Gonlumde ki fidanlar solacak; kitlik baslayacak.
Ve ben gonlumu kurutacagim, kapatacagim kapisini.
Ki ne bir suya ihtiyac duysun, nede bahara.
Gonlum! Sen beni sev sadece,
En sadik sevgili ancak ben olurum sana,
Arama baharlarda yagacak nisan yagmurlarini.
Bilmezmisin nisan yagmurlari gecicidir.
Kapat kapilarini! Ver bana en saf duygularini.
Kayıt Tarihi : 16.10.2012 14:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!