Mavinin yok oluşu idi sessizliğin nedeni
Renklerin ahengini böylesine yitirişi.
Dargın okyanuslar bile gülümsemişti oysa
Rüzgarın ıslığı çarparken karanlığa.
Bir ses çınladı birden denizin kulaklarında
İnciler döküldü tek tek gözyaşının yatağına
Ayrılık diye bir şey yok.
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Devamını Oku
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Kapat gözlerini ve umutla uyu şimdi
Belki ansızın bir gülüş doldurur
Yıldızların gözlerini
işte o zaman avuçlarımda bir serçe kanatlanır
Kurtulup çıkar karanlıklardan aydınlığa..
Mükemmel bir finaldi, sevdayı masallara anlatmış gönüllerin ferahlığında.
Belli ki uyanıldığında çiçekler kaplamış olacak yastıkları, yüze düşen tatlı tebessümün yansısı saracak gözlerde beliren sabah yıldızlarını...
Sevgi yüklü saygılarımla derlediğim çiçeklerim engin yüreğinize Şaire'm.
(tam puanımla listemde.)
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta