Kapat gözlerini çocuk, çünkü sana gösterecek mavilerim azaldı. Eskiden kuşlar uçardı şen şarkılarla, şimdi bomba yüklü pervaneler dövüyor bulutların bir şeylere benzeyen halini. Kapat gözlerini çocuğum, az ötemizde alnından kan damlayan yaşıtın, kara gözlü arkadaşını görme. Alnından damlayan kanın hesabını kim, ne zaman, nerede verecek hiç bilmiyorum.
Kapat gözlerini çocuğum ve çok soru sorma. Senin öyle her şeyi bilmen gerekmiyor. İki kere iki,H2o bitti gitti, her şeyi öğrenip icat mı çıkaracaksın başımıza? Yaz gelecek, dağlarımdan kara duman yükselecek göklere. Ateşten topa dönecek her yan, ağaçlar alev açacak tomurcuk yerine. Bir daha ki bahara kül yiyeceğiz bereketli meyve yerine.
Kapat gözlerini vurdumduymazlık içinde yaşayan insanları, bizi görme.
Çocuğum sana sesleniyoruz kapat
Gözlerini diye!
Kapat gözlerini
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
'Kapat gözlerini vurdumduymazlık içinde yaşayan insanları, bizi görme.
Çocuğum sana sesleniyoruz kapat
Gözlerini diye! ' Geleceğin, geçmişi yargılamasını dokundurma sanatı gücüyle ne güzel dile getirmişsin. En azından şiir yazıp bu geleceğin bizden hesap sormasından kurtulmuşsun. Ya biz yazmayanlar ne yapacağız. Ölmüşsek mezar taşımıza küfür yazarlar sanırım. E,haksız da değiller yani!
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta