Diyarlarından kovulmuş çocuklar gördüm
Yarına yüz tutmuş soğuk umutları vardı
Hiç bir ateş ısıtamaz o elleri
Hiç bir tebessüm hatırlatamaz masumiyeti onlara
O çocuklardan biri de sendin
Kendi diyarını terk etmiş
Kendi rüzgarında savruluyordun
Küstüğün dağların, sırtını döndüğün ovaların vardı.
Dönüp bakamadın ardına
Ardında bıraktıkların vardı, yarım kalmışlıkların.
Üzülme çocuk önümüzde barışacağın dağlar sırtını dayayacağın bir çok ova var
Şimdi, tam da şimdi
Kapat gözlerini çocuk bu hayat bize göre değil...
Kayıt Tarihi : 16.3.2023 13:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!