Kapansın Gözlerim Şiiri - Ahmet Güllüce

Bir bana vefası yok şehirlerin,

Yığınlar içinde bir benim yalnız.

Sürmedim keyfini bir gün kaderin,

Bir benim alemde bir benim bahtsız.

Tohumdum bahara vaktim ermeden,

Ömrün hep kış oldu iklimden payı.

Çürüdüm bir tutam yaprak görmeden,

Bilmedim dallanıp budaklanmayı.

Aynalarda döndü yüzünü benden,

Duvarlar buz gibi baktılar bana.

Ey ölüm! Ne çare başkası senden,

Kara toprak olsun gayrı yar bana.

Kapansın gözlerim, mavera yakın,

Bir ses ki ukbadan artık gel diyor.

İmam sala versin, eylesin talkın,

Can bu gurbet ele veda ediyor.

Ruhum eşiğinde vakti ikbalin,

Gireyim turabın koynuna üryan.

Nasibim olsunda o nur cemalin,

Kalmasın yalnızlık, kalmasın hicran