O gün
Acıklı bir gündü
Yanıyordu içerlerim
Kopardılardı ta en derin yerinden
Hayat ağacım dediğim
En büyük; Kapanmayan Yaram
Canım Annem
Götürdülerdi sevdalarımı
Hatırladıkça,
Yağmurlu bir günde
Kanıyordu yine yaram
Aldılardı sevdamı fani dünyadan
Yüreğindeki yerin daim olsun dediğim
Canım Annem
Dün gece gördüm yine seni düşlerimde
Papatya tarlasındaydım
Kopardım tek tek demet yaptım
Kokladım hepsini
Sonra,
Uzattım sana
Boynunu bükmüşlerdi senin ellerinde
Papatyalardanda güzelsin dediğim
Canım Annem
Sessiz sessiz gidivermiştin
Fırtınaların koptuğu gün
Üşüyorum,çok hastayım
Biliyormusun hala yastayım
Oysa,
Olsaydın şimdi yanıbaşımda
Sözlerin ilaç,ellerin yorgan oluverirdi
Ama yoksun çok uzaklardasın
Hatıralarınla yaşamaya alıştığım
Kapanmayan Yaram
Canım Annem
Kayıt Tarihi : 3.4.2007 20:29:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Orhan Şehit](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/04/03/kapanmayan-yaralar.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!