Artık acımayı bırakıyorum.
Çünkü sen acıtmayı hiç bırakmadın.
Gidişin sadece bir veda değildi,
bir darbe gibiydi
sessiz, soğuk, hesap vermeyen.
Sana dair ne varsa
tek tek söküp atıyorum içimden.
Adını kazıdığım duvarları yıkıyorum şimdi,
çünkü aşk diye sarıldığım şey
bir yanılgıymış meğer.
Sen beni yarım bırakmadın
bilerek, isteyerek parçaladın.
Ve ben, kırıklarımı şiir sanıp
sana methiyeler dizmişim yıllarca.
Yetti.
Yokluğun bir eksik değil artık,
bir yük.
Ve ben sırtımda taşımayacağım
sana ait hiçbir şeyi.
Kapanmayan sayfalara lanet olsun.
Bugün, hepsini yırtıyorum.
Çünkü bazı hikâyeler
yazılmayı değil,
yakılmayı hak eder.
Artık aşk değil bu,
bir suskunluk savaşı.
Ve ben bu savaşta
sesimi değil, seni kaybetmeyi seçiyorum...
Kayıt Tarihi : 12.4.2025 23:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!