Hani evine girer kendini koltuğa atarsın
Sıkıntılar, dertler, felaketler kapının dışında kalmıştır
Orası senin evindir kendine geldiğin güç topladığın,
Ama bazen tam kafanı yastığa koymuşken
Bir telefon çalar derinden acı, acı
Fırlarsın yerinden bakarsın telefona
Açmaya korkarsın içine bir yangın düşerse gecenin yarısı
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Aniden isyan eder üzülürsün, ağlarsın
Toparlanır hazırlanır gidersin bazen cenazeye
Bazen hapishaneye ya da bir meydana
Bir ölüm sessizliğinde, kelepçe veya bir sedye içinde -----Hocam çok harika beğeniyle okudum içtenlikle şiirinizi ve sizi kutlarım saygılar.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta