Kapanış Şiiri - Zeynep Pas

vadileri aştım
öylesi uzun bir yolda ilerledim.
gözlerimi acıtacak kadar derine inen bu karanlığı,
her adımda bacaklarımı kesen dikenleri yok sayarak.

tanrı'nın işlenmiş merhameti
bu acımasız ve karanlık kavgada yok sayıldı.
bu neyin kavgasıydı?
amaçsız ve yersiz güdülen.

süregelen bu soğuk, kırılgan tavra
en keskin kılıcım ile yanıt verdim hep.
bakışların yosun tutmuş,
adeta bir güz havası estiriyor üzerimde.

çimenlerin daha da parladığı şehirde,
hissedilen bu bulanık sahnelerde,
en çılgın düşünceleri barındıran hayalperestler dizilmiş etrafıma,
bomboş bir gökyüzü ve is kokan beyaz bir gelinlik kalmış ellerinde.