Kapanış Şiiri - Salih Zengin

bir pencere açtık
bahardı
çiçekler vardı
dallarda kuşlar ötüşüyorlardı
öpüştük
aynı pencereye güz vurdu
yapraklar sarardı savruldu
denizler hırçınlaştı
kapılar pencereler üstüne kapandı
bağrıştık
kış geldi camlar buğulandı
yağmur ve kar vardı yollarda
buzlar sarktı saçaklardan
yüzlerimiz taşlaştı
ayrıldık
başka evlere koştuk
renkli pencerelere
daha yeni bizlere kavuştuk
hevesle açtık camları
öpüştük
bağrıştık
ayrıldık
aradıklarımız değildi alıştıklarımız
aradıklarımız da alıştıklarımızdan farksız
tüm renkler aynıydı karanlıkta
irademiz var sandık
tüm renkleri karıştırdığımızda
karalar içinde kaldık
biliyoruz bulamayacaktık
bir tek bizler vardık
bizler buyduk ve bukadardık
kimimiz kabullendik
kimimiz kapandık