Kısa metrajlı filmimizin, son sahnesi.
Hayat kostümlerini çıkarma üstünden, büyüsü bozulur.
Yüzüklerimiz nerede.
Figüranlar yokmu bu sahnede.
Rol icabı dedik, bütün yediğimiz tokatlara.
Acısada aldırmadık, geçer dedik.
Düşlerimin yırtık tarfından düştüm, kalbimin üstüne.
Param parça olmadım belki
Yaşama belirtilerini taşıyorum delicesine.
Bütün senaryoları uçurtma yaptım.
Süzülürken göklerde, çarpıldım elektirik tellerinde.
Saygıyla eğildi gövdemize ağır gelen başımız, düşmedi yere.
Mutlu son yokmuş öğrendim, kapandı penceremiz.
Kayıt Tarihi : 8.6.2012 16:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!