Bir gün o sana kapanan kalbimin kapısının
önünde günlerce bekleyeceksin
aceba içerden en ufak ses gelirmi diye
umut edeceksin
hiç kıpırdamadan nefes almaktan korkarak
sessizce bekleyeceksin
belki o kapı yavaşça açılacak sana
yüzüne soğuk bir rüzgar çarpacak
kanın çekilmişcesine üşüyecek ürpereceksin
küçük bir sıcaklık arıyacaksın her defasında
sana açılıp hemen kapanan o kapının ardında
o kapı beni kırdığın sayı kadar
açılıp kapanacak
her açıldığında aynı rüzgar çarpacak yüzüne
her üşüdüğünde yavaş yavaş anlayacaksın
benim yaşadıklarımı
en son kapı açıldığında göreceksin
içerde sana yer olmadığını....
Kayıt Tarihi : 22.4.2006 13:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zübeyde Uzuner](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/04/22/kapanan-kapi-2.jpg)
yüreğin ve duyguların bittiği son perde...
değmeyecekse bırak kapalı kalsın...
hiç görmesin derim ben...
saygılarımla....
yuregınıze tesekkurlerımı sunuyorum ustadım
TÜM YORUMLAR (8)