Kapan Şiiri - Emre Ekiz

Etrafımız sarıldı dünya sevdalılarıyla,
Konuşmak için değil doğru zaman...
Sevgi katili olan fikir zanlılarıyla,
Paylaşmak bu dünyayı ne yaman...

Aklın yolu bir olsa da inkar için çabalar,
Muhabbetle yoğrulmayan gönüller viran...
Zihinleri doldursa da hayaller ve hevalar,
Hakkı haykırmayan emeller ziyan...

Üstümüze geliyorlar fikrimiz yüzünden,
Ağzımızdan çıkanlara kurdular kapan...
Bakmıyoruz dünyaya onların gözünden,
Olmak istemiyoruz masivaya tapan...

Heves bize göz kırpsa da uyanlardan değildik,
Hüküm verdi hevesiyle aynı safta duran...
Hak huzurda kıyamda duranlarla eğildik,
Bizi yerdi cesedini masiyetle yoran...

Konuşmak, düşünmekten zor olmasa gerek,
Susmuyor, doğru yanlış ne varsa duyan...
Tükense de dillerin kahır çemberinde yürek,
Elbet biter bu çile, biraz daha dayan...

Çok defter tutanlar gördük ama,
Bizdik hor görmeyip defterleri yakan...
Çatımız hep hüsnü zan ile yama,
Bitmese de gönül yuvamızı yıkan...

Her adımda ahkamı gözetmeye çalıştık,
Bir duruş oldu bazen, kalbimizi kıran...
Dokunsa da lafları, artık alıştık,
Hiç olmadı konuşup da arkasında duran...

Cam kırığıyla dolsa da yüreğimiz,
Ne taş suçlu dedik, ne sapan...
Demek ki buymuş bizim de göreceğimiz,
Unuttular imanı, olunca nefse revan...