Kapan Şiiri - Boğaç Yüzgül

Yine kesildi sesler
Kapanan gözlerim uykuyu arıyor
Dalınmış uzaklardan tek bir çağıran yok
Dağılıyor pespembe toz bulutları
Dağılıyor hatıralar
Peşpeşeler birbirleriyle
Yüzünü buruşturuyor zaman
Eskinin tüm çağrışımları bitti
Düne döndü dünle gelen
Asılsız asaletler yumağı insanlar
Dimağı silinmiş onlarca güruh
Kesilen sesler zihinlerinde
Gözyaşlarını silen hıçkırıklar kulaklarda
Kırıklar içinde bir omurgasızlık
Her şekil şekilsizlikle yerleşivermiş
Kilitli kalınmış bir kafeste
Acımtrak ve buruk bir nefeste diriliyor zulüm
Dinle karanlıkları
Seni istiyor
Zindanlar
Hepsi sende kararlı
Ensende
Yavaş yavaş hortumluyorlar
Usul usul
Hissettirmeden
Yemin ettirmeden bozulmuş tüm andların
Onlar gibi olmana az kaldı
Kesildi sesin
Kapandı gözlerin
Kapandı defter
Kapana kısıldın
Kapılarla kaplandın
Kapandı kapılarkın
Kapıları kapattın