Kapalı yollar Şiiri - Murat Ülkü

Kapalı Yollar
​Sana gelemiyorum,
Çünkü ayaklarım yorgun bir göçmen kuşu gibi çöktü,
Dizlerimde derman yok, her adım, geçmişten bir yük.
Yüreğim, hançerlenmiş bir yara, suskun ve derin,
Her atışında sensizliğin acısı inliyor.
​
​Kapalı yollar, önümde demirden bir duvar,
Bildiğim her istikamet, sana varmadan geri döner.
Çıkmaz bir labirentin ortasında, kayıp bir sesim,
El yordamıyla dokunuyorum karanlık taşlara,
Yolumu bulamıyorum, ne ışık var ne işaret.
​
​Gözlerimden süzülen her damla, bir harita çizerdi oysa,
Şimdi o haritalar silik, pusulam kırık, yönüm kayıp.
Bir fırtına sonrası kalmış enkaz gibiyim,
Ne yeniden inşa gücü var içimde, ne de kaçacak yer.
​
​Sen, en yakınımda duran, en uzak ihtimalimsin,
Bir nefes kadar yakın, bir ömür kadar uzaksın sanki.
Bu yorgunluk, sadece bedensel bir ağırlık değil,
Ruhumun sana ulaşamamasının ağır faturası.
​
​Beklemek, artık paslanmış bir zincir gibi bileğimde,
Ne koparabilirim, ne de yürütebilir beni.
Sana gelemiyorum, çünkü içimdeki tüm köprüler yıkık,
Ve ben, bu enkazın altından kalkacak gücü,
Ne dizlerimde ne de bu yaralı yürekte bulabiliyorum.