Kapalı Kepenkler Şiiri - Arman Marazyan

Bu kaçıncı gece kim bilir,
Sakiyle meyhane kepenklerini kapadığım?
Kim bilir kaçıncı kadehten sonra
Kendimi unutup seni aklıma devşirdim?

Kim bilir dert mi yedim peynir yerine?
Yada kahır mı yedim zeytin yerine?
Yoksa aşk mı geçti boğazımdan kavun yerine?
Evet sarhoşum ve seni hatırlıyorum yalnızca...

Her kadehte daha net beliriyor yüz hatların.
Her kadehte kahkaha atıyor gözlerin...
Gel diyor bana gel özledim seni...

Tam ayağa kalkıyorum kapıdan çıkacağım.
Uyandırıyor bir el beni...
Saçı ağarmış, yüzü meymenetsiz saki:
"Yine mi? " soruyor, "Yine mi sızdın be ayyaş? "...

Boğazım düğümleniyor konuşamıyorum...
Sanırsın ki duygularım bütün sözleri sıfıra vurmuş...
Boynumu eğiyorum, damlayan gözyaşlarımı saklamak için...

Anlıyor saki, susuyor ve bir büyük daha açıyor:
"Bu da benden." diyor.
Yok diyorum, yok içemem.
Bir rüyaya daha katlanamam...

Velhasıl kelam kapatıyoruz "Dostlar Meyhanesi"nin kepenklerini,
Ta ki ertesi geceye kadar...