Kapalı Kapılar... Şiiri - Nurcan Düzenli

Hani kapalı ya kapılar,
Hani nefessiz kaldı odalar.
İşte şimdi kaçışı yok anıların,
İşte şimdi sesi çıkmaz canını yakan aşkın.

Kırmızıya büründü şu yara izleri
Uzadıkça alnındaki çizgileri hayallerin.
Dağıldı, serpildi gülücükleri yerlere.
Toplandı toplanmasına, hepsi yarım yamalak bir halde.

Kahkahalar patlıyor gökyüzünde,
İnsanlar uçuyor, insanlar seviyor.
Kapalı odalar kilit vurdu üzerime,
Duygular soluyor, duygular ölüyor.

Mutluluk hapsoldu bir kapı aralığında,
Kapılar kilitli, kimse giremiyor içeri.
Havalandırılmıyor da oda..
Küf tuttu artık şu umut dedikleri.

Kokuyor artık oda ekşi ekşi,
Toz bulutu kapladı odayı misali.
Nefesler kesiliyor, nefesler alınmıyor.
Anılar silkeledi saati,
Artık durma zamanı geldi.

Hani kapalı ya kapılar,
Hani nefessiz kaldı odalar.
İşte şimdi kaçışı yok acıların,
İşte şimdi vakti geldi ayrılığın.

~ Nurcan Düzenli ~ | Kapalı Kapılar...