Kapalı Kapılar Şiiri - Erti Öztürk

üzerime dış dünyanın kapılarını kapattım
içimde seni yaşatıyorum
nefes aldığımda kokun
nefes verdiğimde yokluğun
böyle gelmiş böyle geçer
vurun ulan vurun
ben ne yapayım bu kapıların anahtarı bende mi
yoksa yarin elindeki mi
hem size ne
parmaklıklar arkasında olan benim
oltanın ucuna geçirilmiş bir yemim
çıkmaz bir karanlıktır arkası bu yolun
boğulan benim size ne
vurun ulan vurun
işte o kapı işte o anahtar
işte o yar
aldatılmıştım geçen bahar
bir bakışa kanan
ne de çabuk geçti zaman
iyi de size ne siz mi yaşlandınız
ölüm tünelinde
siz kendi dünyanızı kurun
ne olur durun
vurmayın ulan vurmayın
yeter
gelen vurdu giden vurdu
felek yoğurdu acılar koydu
bu beden artık kana doydu
oh be
pencereden de olsa
sonunda bir güneş doğdu...