Kapalı Kapılar Şiiri - Hasan Can

Sadece ağlamaktan yoruldum sanıyordum,
Meğer ne kadar çok acı çekmişim.
Ben yalnızlığı unuttum diye düşünürken,
Meğer ne yalnızlıklar yaşamışım.

Gece karanlığında yürüdüğümü sanırken gündüze doğru,
Aslında hep karanlığa ulaşmışım.
Çoğu gitti azı kaldı derken acıların,
Meğer çoğu da azı da acıymış bekleyişimin.

Bir aydınlık yokmu şu sancılı yüreğim adına,
Hiç mi işlemedi onca yanan ateş,
Buz tutmuş bu hayata.
Ne zaman kuruyacak bu gözlerim hiç ıslanmadan,
Yürüdüğüm yolun sonunda,
Kapılar nasıl açılacak hiç kapanmadan...