Kapalı Kapı / Annenin Eli Anahtar

Kapalı kapı annenin eli anahtar
Anne sardunya pervazda yağmur
Kahvenin tadında elmalı pastanın
Bahar biber kavun esintisi mutfakta
Senin rüzgârın evin içinde
Perdeler havalanıyor anne
Perdeler bir şey söylüyor
İyi ki varsın diyemedim ben sana

İyi ki varsın

Koltuğunun yeri hep aynı anne
Sırtını ışığın yüzüne vermiş
Bana hediyen mor yakut yüzük
Ben doğduğum gün babam almış sana
Üzülmeyesin diye kız olduğuma
Ne güzel bir miras ağlamaklı
Kış geldi geçti yağmur yok gözlerim kuru
Bulmacan sehpanda boş duruyor anne

Yaşlandık ne çabuk sürdü tarlayı zaman
Ekinimiz az yorgun beş başak anne
Solgun buğday tenli annem
Gözleri kendinden sürmeli
Elleri nilüfer annem
Ellerin taşın altında kaldı
Çocukluğun elinden, sarsak yürüyüşlerinden
Düşmelerden kaldıran toparlayan onaran
Zaman içinde zaman ellerin
En çok ellerin anne
Hatırlatıyor seni yorduğum seneleri

Aynanın önünde tahta tabure
Annemin gittikçe kırışan yüzü
Vardı ama söylemedi sözünü
Sözünde bir bahar bir fidan anne
Gülüşü bir sedef bir inci anne
Sakladın bizlerden güvercin gizi
Damlara kuytuya senden bir koku
Dağılmış zarflarla bir mektup anne

Anne bakışın ılık kadife
Yorgunluk üstüne yumuşak örtü
Sıkıntı içinde açan menekşe
Açar gülümser bana gözlerin
İrisi hiç solmaz çiçek gözlerin

Anne hiç sımsıkı sarılmamışız
İçimde acıyan bir yer duruyor
Yalnızlık kapıda kilit, anahtar nerde
Nerede hasadın güzel güneşi
Anne demenin
Anne
İyi ki varsın diyemedim hiç sana
İyi ki varsın
Kalbimde