Zevki sefa ile geçmez bir ömür,
Önce cefa gelir sonra ölüm.
Ben yürürken yolumda itler ürür,
İt dahi olsa ezmek istemez gönlüm.
Fanidir bedenler kefende çürür,
Ufacık ateştim nefesinde söndüm.
Kör oldum, gönlüm olmaz oldu görür,
Artık ben ne esirim ne hürüm.
Kaldım arafta ne işim ne karvan yürür,
Karardı,soldu,sarardı utançtan yüzüm.
Semih Çiftci
Kayıt Tarihi : 27.3.2019 19:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!