Kapadokya Nevşehir Şiiri - İshak Pekgöz

Kızılırmak’ın akar güneyinde,
Hacı Bektaş Veli’nin yüreğinde,
Anadolu’nun tam göbeğinde,
Kurulmuşun, Kapadokya Nevşehir.

Yandı, Erciyes’i Hasan Dağı,
Püskürterek onca kızgın lavı.
Berekete kavuşunca toprağı,
Kurulmuşun, Kapadokya Nevşehir.

İlahi gücün sanatına tuval olarak
Fırçaları, boyaları çaresiz kılarak,
Tarihte, sanatta yerini bularak
Kurulmuşun, Kapadokya Nevşehir.

Uygarlıklar sahne almış gövdende.
Eserler bırakmış her bölgende.
Tarihi pişerek çanağında çömleğinde,
Kurulmuşun, Kapadokya Nevşehir.

Bir kolun Erciyes diğeri Hasan Dağı,
Aksaray’la başlar Kapadokya ağı.
Başlatarak tarih öncesi çağı,
Kurulmuşun, Kapadokya Nevşehir.

El ele peri bacalarının gölgesi,
İpek yolunun kesişim bölgesi,
Sevgiyle kucaklayarak herkesi,
Kurulmuşun,Kapadokya Nevşehir.

İnanç turizminin ana membaı,
Saf saf dikili üzümünün bağı,
Desen desen işlenerek kayası dağı,
Kurulmuşun, Kapadokya Nevşehir

Atlar diyarı derler senin adına,
Fetva sorarlar kürsüde kadı na,
Vararak üzümün pekmezin tadına,
Kurulmuşun, Kapadokya Nevşehir.

Peribacası içine oyulmuş evlerin,
Kesme taştan yapılı şehrin köylerin,
Şekil vererek toprağa hünerli ellerin,
Kurulmuşun, Kapadokya Nevşehir.

Kapadokya’ dan Muşkara’ ya
Damat İbrahim paşa çıktı saraya,
Nevşehir adını alınca sıraya,
Kurulmuşun, Kapadokya Nevşehir.

Ihlara vadisi, Güzelyurt, Selime,
Avanos, Ürgüp, Uçhisar, Göreme…
Güvercinler gelince yörene,
Kurulmuşun, Kapadokya Nevşehir.

Yıldızlar misali balonlar gökyüzünde,
Sen harikasın dünyanın gözünde,
İshak anlatarak seni sözünde,
Kurulmuşun, Kapadokya Nevşehir.