Kapadım Kendimi Şiiri - Di Yar

kapadım kendimi bu geceler gibi karanlığa
içimdeki en değersiz yeri en değerli olanla çürüttüm
ne ağaçlar yandı bu yerde
ne topraklar çorak kaldı
hepsine kayıtsız kaldım
gözyaşlarıma gizledim acıları
berraktı fakat görülmezdi
yakardı da üşütmezdi
akardı, bilinmezdi.

bilmem ne yapmalı böyle anlarda
teslim mi olmalı dingin bir uykuya
ah sökecek biliyorsun da şafak
nasıl korkuyorsun ışıklardan
itiraf da edemiyorsun karanlıklara
yitip gidiyorsun yüreğinin her kıpırtısında
ve de susuyorsun

ah nasıl da yokluyor seni yaşam
adımlar hiç mi ileri atılmaz
oysa geride kalan bir surettir
kendin bile olmayan

ve sen genç adam
en derin acıların gizlendiği odadasın
işte oraya girmektesin şimdi
tüm yaşam içinden çekilecek
ve dışarıdan bakacaksın yüreğine
hiçbir şey görmeyeceksin
fakat sezeceksin herkesten gizlenmiş hazineyi
bir süre sonra
sende mahrum kalacaksın
ama bulacaksın kendini
çünkü ruhun genç adam
sıyırmıştı seni tüm yaşamın gürültüsünden
şimdi altın parıltıları saçacak üzerine
gör ve hisset
geldi yaşamanın vakti