Bir kapta yaşıyorum sanki,
Uçsuz bucaksız bir kap...
Açılıyor kapağı her gün,
En azından bir kere..
Kabından çıkıyor,
Binlerce insan..
Ben aşk'ı bulmuşken,
İstemem çıkmayı o kap'tan..
Sevdaya tutulmuşken,
İsterim ben kor olmak..
Her daim yanmak,
Her an kor kalmak,
Ta ki kap'tan çıkana dek..
Hiç olmasın sevenler kül,
Kor alev gibi yansın dursun..
Divane olsun sevdiğine,
Deli olsun kendine..
Kayıt Tarihi : 21.11.2009 19:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!