Kap Gel Kendini..., Şiiri - Gülay Morgül

Kokun bastı yine duygularımı

Yeterince beslendi yokluğunda yalnızlığım, artık zayıflama zamanı sevgili
Gittiğin yerde bırak hüzünleri, gülüşlerimi kap gel hadi

bekliyorum

Yokluğunu geçiştiriyorum anılarla
Eskimeyen fotoğraflara bakıp seni dinliyorum çalan her şarkıda
Taze umutlar besliyorum sana dair

Nerdesin sen?

Her şey mi seni hatırlatır, unutmaya zaman yok!
Hangi mevsim çarptı da yüzüme, böyle sensiz kaldım
Suçlu aramıyorum, yalnızlığımdan ben sorumluyum
Ama bu kadarda gözüme gözüme sokulmaz ki yokluğun

Tırnak izlerin var yüreğimde sevgili /Kimse senin kadar tanımaz yaralarımı!
Gülüşlerim hüzne sarmışken, hangi acının altına baksam “sen”

Kaç tedavi sonrası ayağa kalkar şiirlerim
Hiç bu kadar yara almamıştı cümlelerim
Hiç bu kadar sensizliğe yazılmamıştı kelimeler
Şimdi her ayrılıkta biraz sen / her yalnızlıkta sözlerin
her bekleyişte bir parça yokluğun var
Hangi ara bu kadar kapladın ki hayatımı / gidince nefessiz kaldım

Yüreğimde lekeler bıraktığından beri
Dizelerimde varlığından kalan izler var
Hiçbir silgiye izin vermiyor duygularım
Hiçbir kapatıcı kullanmıyorum yokluğuna /çünkü yokluğun varlığını hatırlatıyor bana
Yurt biliyorum seninle geçirilmiş zamanları
Her gün sol yanımda daha da büyüyorsun apansız

Şimdi bir sokak kedisi gibi kapından kovulmuş olsam ne çıkar
Ben duvara asmışım yalnızlığı
Acılarımı mühürlemişim dudaklarıma / bırak onları kanatmayı beni arayarak
Sen beynimdeki nedenleri kapat ki ben nedensizliğimi serpeyim yarınlara
Bir hayalime dokunma sevgili “bir tek orada sana sarılabiliyorum”
Başka bir yere gidemiyor ayaklarım
Yokluğun gülüşlerimin katili olduğundan beri, cinayet mahaline uğramıyor yüreğim!

Seni düşündükçe sızlıyor çocuk yanlarım, çünkü en saf halimle sevdim seni
hala seviyorum

Her gece geldiğinde düşlerime /Karşılığında verecek bir şeyim olsun diye
Yokluğunun her zerresini saklıyorum sevgili

Hadi artık şaşırt beni / bir zaman kapım çalsın
Beklemeden baharı / sen gel mesela
Soğuk bir kış gecesinde ısınmak için
Şöminede yakarız yokluğuna yazılmış tüm şiirleri
İlk kez sensizlik “sen” varken ısıtır ellerimizi

Her çektiğim sayı tek ve her yazdığım cümle sensiz
Oysa “gel” desen gelirdim biliyorsun
ki “gel” demiştin
Ve ben öyle bir geldim ki, gittiğini bile fark etmedim

Artık yazacak kelimelerim bitti
Başımı koyduğum yastıkta uykularım bitti
Ciğerlerimde verecek nefesim bitti
Ve hala gelmedin

Neredesin sen?

Korkutmasın seni sırılsıklam sevdam

Zira sonsuza kadar benim ol demedim / sonsuza kadar yaşayamam sevgili

kalbim durana kadar benim ol yeter…,

GM