Kaotik Ben Kozmik Çoğul Şiiri - Ercan Ya ...

05.04.11

KAOTİK BEN VE KOZMİK ÇOĞULSUN

Kendine yağmaktan yorulmuş bir bulut gibisin,

Ben’in ile çoğul’un sırılsıklam.

Bir gök istila ederken, yağmalanmış gözlerinin hüznünü

Aklın, kendine secdedeyken yüreğinin tapınağında,

Seccade de günaha bulaşan bir kul gibisin…

Kimliği belirsiz bir zamandan gebe kalırken aklın saklına,

Kendini kendinden düşük yapmaya, düşük yapamayınca mecbur doğurmaya,

Katlanan, katlandıkça pişmanlığını aşeren bir şikemperver gibisin…

Sarılırken dilin bir bardağın sözcük kederine

Kendini temize çeken bir sayfada, kirlenen kalem gibisin,

Ağzın, dudakların söz içinde…

Gözlerinin bahçesinde goncalanırken bu nisan yağmuru

Kendine kümelenen bir bulut gibisin…

Eğilirken göz kapakların, ıslanan hüznünün karşısında

Sen seccadeyi gönlümde bırakıp, kıblesini şaşırmış bir sevap gibisin…

Rükû ederken yüreğim, gözlerinin yürek ağrısına,

Göz hizasından dilini aklıma sokan bir peygamber gibisin…

Şimdi arıyorum bulmak için seni tanımlamanın yolunu,

Gözlerin düşüyor ıslaklığına, bulutlanmış sözlerinin

Düş’ün Araf’ta, düşüşün firar, satır aralarında…

Hangi sözü yeltensem tanımlamak için seni,

Dilimin altında ıslak bakladır; “seni seviyorumculuk”

-Ki dil, sevişmemiş bir edayla, çok sevişmiş gibi paslanıp, çürüyendir-

Çınlarken sesinde ki yaşanmamışlık, kulaklarımın ırzında

Sesin Rahman’dır, Rahim bir sevinçle yalnızlığımı affedendir,

Gözlerinin cennet kıyısında, demli çay kıvamında,

Beni en gerçek günaha yolcu eden en mükemmel sevaptır…

Yok, artık seni sevmenin bende günahı,

Günah cümleler geçti, seni tanımlarken, kursağımdan

Bulutlanırken gözlerimde sen böyle katar katar

Sana kıblesi ateşler içinde koşan, iflah olmaz yağmur benim…

Gelir elbet bir gün her dem bakışında küllendiğin

Uğruna her sabah yastık-düş’ek seviştiğin…

Ercan YAVUZER