Kaotik Aşk Şiiri - Özdemir Aydın 2

Sen yanık duygularımın körcesi,
Seni tanıdığım günden beri ve sen varken,
Cihanı karşıma aldım.
Uzuvlarım kaotik şehrin cenderesinde,
Sen en işlek caddesinde.
Sesin canımı acıtırken,
İçimdeki anarşistler seni fark etmesin diye,
Her gece endimi yaktım,
Sen bu yangını hiç görmedin ki.

Sen aklımdayken güneş alçalır,
Ihlamurlar bakır renkli yaprağını döker,
Sular yanar,
İpek kanatlı kelebekler,
Korkarım dokunmaya, ellerim yanar.
Buz tutmuş doruklarımda,
Umursuzca duruşun.
Haykırışının günahkarı oldu taşım, toprağım,
sen beni hiç fark etmedin ki.

Sen semah şafağı yarılan gece,
Lav püskürtüsü kızılı dudaklarımda,
Cinas sözcüklerle anlattığım şehrazat,
Kireç duvarlara astığım ömrüm.
Neftalin kokar,
Gövdeme düşen yapraklarındaki türküler.
Kalbim kalsada gönlünün meyhanesinde,
Kalem yakan mısra sen.
Yanlış sevmelerin günahı, tartılırken gözümün kefesinde,
Bir tebessümsün dudaklarımda.
Ben senin için gövdemi yaktım ulan,
Sen dumanımı bile fark etmedin ki.