Girdiğim uzun karmaşık kirli yollarda
Anladığım sadece dolaşırken pür telaşla,
En uzun yolun ucunda saklıymış meğer
Zamansızlığa ulaşılan en kısa dar yol…
O yollarda çıktım ben hepten zıvanadan
Yolun yarısına gelemeden yoruldum
Durdum, kırılgan ıslaktı bastığım zemin
Söze toz karışmaktaydı zaman zaman…
Sarhoş umarsızlığında koştum ışığa doğru
İz bırakır yollara balçığa sıvanmış ayaklarım,
Yolun sonu bir başlangıçtır bana her an
Sonsuzluğa uzanan yolda ilerler zaman…
Bilemem… Kim anlar beni benden başka
Ben bile kendimi anlayamadıktan sonra,
Kim koyar ki beni yalnızlığın yanıbaşına
Kim tutar ellerimi yakalayamadıktan sonra…
Kayıt Tarihi : 28.6.2016 10:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Tesadüf… Hepten hayatımız…
Selam ve saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (24)