kaos Şiiri - Adem Uysal

Ahtapot misali,
Cehaletin kolları,
Sımsıkı, sarmıştı insanları.
İnsanlık arayış içinde,
Kurtarıcı bekliyor,
Bir yandan da,
Taşa, ağaca tapıyordu.
Güçlü olan güçsüze,
Hayat hakkı tanımıyor,
Minicik kız çocukları,
Kızgın kumlara gömülüyordu.
Tefecilik, kan davası,
Kavim, kabile kavgası,
Özetle, tam bir kaos.
Kabe putlarla dolmuş,
Adeta, sergi sarayı olmuştu.
Mekke semalarına, kara bulutlar çökmüş,
İnsanlar karanlıkta,
Bocalayıp duruyordu.
İşte tam bu sırada,
Mekke'de bir güneş doğdu.
Şavkı zulmeti boğdu.
Kureyşten, Abdullah oğlu Muammed.
Gelişi, alemlere rahmet,
Görevi, Hakka davet idi.
Allahın hidayeti, Onun sonsuz gayretiyle,
Müslümanlar çoğaldı,
Yeryüzüne dağıldı.
Şimdi o kaoslardan,
Yine medet umanlar var.
Cahiliyye çağını, belli ki özlüyorlar.