Kaos Şiiri - Alaaddin Emre

acım kül rengi adı konulmamış bilinmedik tanımlanamayan
hiç değişmemiş olan tüterken ağızlarda bir ölü çocuk uykuları
kaçıran oysa anaç bir kadınla büyüyebilirdi karanlıkta ay bile
ediyor isyan sıkça bulutların ardına geçiyor aydınlatmak istemezcesine
bir asalet ki esnek bir solgunluk ki kaya gibi kollarını uzatan düşünceler
sürgünde şimdi tüneyenin sesi saat vuracak kayıbı arayalım durgun sularda bir gölge vardır renksiz elbette dolaşan yıldızları bulmak için
beklerken yitikleri sağlık kurulu raporu gerekecek gönül işlerine de
gelecekte dağların göklerin güneşin resmini çizmek izne tabii tutulacak
insanlar birbirine tutkalla yapıştırılıp raptiyeyle vidalarla tutturulacaklar
toprağa kimse kımıldamasın diye bir şey anlamasınlar kan kusarken
anlattıklarıyla anlatamadıkları yerine ne alkışlar ne gürültü var artık kaos

varken kaos ağlamak istenmesine karşın
bir türlü ağlayamayanlar var kurutmuşlar çiçeklerini
hiç mi hiç zorlamamalı kendilerini hiç
başkasının gözyaşıyla da ağlanmaz ki
çok değerli reçeteler bütününün
yerleşik incelik küçük bir parçası artık
takdir etme idmanında gözler ne yazık