Ufku kararıyor yine güzel yurdumun,
Kara, kara bulutlar toplanıp birleşti yine,
, Fırtına esmeden, savurmadan, hemen durdurun!
Meltemler dönmeden, poyraza, kine!
Kimileri sarılmış benim der, mukaddes dîne,
Bencilce sürükler binleri düşmanlığa, kine.
Namazı, niyazı, siyaset için, gösteri yapar.
TANRI derken bir makam uğruna, koltuğa tapar.
Kimileri tilki, dinozor, kimileri kurt.
Umurlarında değil, bölünecekmiş, güzel yurt.
Vatandaş çaresizmiş, yoksulmuş, açmış!
Kimileri milyarlar çalıp, vatandan kaçmış.
Kimi etkin olmak ister, kimi de seçkin,
Kimi kâlbinde besler, ezelî bir kin,
Kimi iş ve aş peşinde, büyük derdi geçim.
Kimi oy peşinde, beklentisi, kazançlı bir seçim.
Sofrada kuru ekmek, bil ki katık yok.
Denge hepten bozuldu, kimi aç, kimi tok,
Düğünlerde darı gibi saçılır, mark ve dolarlar.
Gariban hastanede tutsaktır, cepte yoksa paralar.
Kadıköy -1992
Kayıt Tarihi : 8.5.2003 09:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!