Kanyonlar Şiiri - Ahmet Güreşçioğlu

Kayıyor taşlar taşların üstünden
Damgasını vurmuş
Her birine
Ayrı bir köfeke

Hava soğuk mu soğuk
Almışlar omuzlarına deniz kabuklarını
Çekiyor onları kendine kanyon

Irmak,
"Durmayın,
Haydi atın kendinizi
Akalım özgürlüğe hep birlikte" dese de

Onlar,
"Özgürlük zor,
İnsanlar acımasız
Kıyıp deşiyorlar."
Diyerek direniyorlar.

Ayakları da ürkek
Bir melankoli sarıyor hepsini
Ağır basıyor umutsuzluk
Koşup kaçamıyorlar

Dik duruyor ağır olanlar
Zayıf olanların boynu eğri

İçlerinden en ağır olan
Umutlanıyor birden
Dik başıyla dikleniyor yükseklere

Derken,
Çöküyor birden bire
Yeniliyor düşüncelere
Ve
Kendi çukurunda boğuluyor kanyon