Kanyaşları Şiiri - Arzu Dinçer

Odam sessizliğe teslim olmuş.
Bir ben, bir de dumanı üstünde kahvem,
Sigaramın dumanı ince bir yol çiziyor
Pervasız duran duvarlara.
Gözlerim boşlukta, seni düşünüyorum
Az sonra çalacak telefon
Kirli yanlığızlığım sona erecek
Ve sen ahizenin diğer ucunda
Tenimdeymişcesine, yakın oluvereceksin

Odam sessizliğe teslim olmuş,
Perdenin aralığından sızan ışık,
Rahatsız ediyor, karanlıklara bürünmüş yüreğimi
Az sonra çalacak telefon
Yüreğim yeniden doğacak
Ve sen ahizenin diğer ucunda,
Işık oluvereceksin bana.

Odam sessizliğe teslim olmuş,
Katlı bir battaniye duruyor,
Senin doldurduğun koltukta.
-Birden bir yastık fırlatıyorsun
Ben kahkahalarla dolduruyorum odayı..
Resmin kan ağlıyor...
Ben silemiyorum kanyaşlarını
Ağlıyorum..ağlıyorum sessizliğe inat..
Az sonra çalacak telefon,
Ben salya sümük açacağım telefonu,
Ve sen ahizenin diğer ucunda,
Tesellilerin en güzelini sunacaksın bana.

Odam sessizliğe teslim olmuş,
Gözlerim dalgın dolanıyor ortalıkta,
Kazağım sen kokuyor,
Sarıyorum kollarımı bedenime,
Vücut buluyorsun ellerimde,
Yüreğim yerinden sökülmüş
Yüreğim senle yitmiş
Yüreğim...
Ellerim sıvazlıyor yüzümü
Senin ellerini istiyorum..
Yoksun...
Ve bir daha olmayacak olmanın düşüncesi
Bir kez daha söküyor yüreğimi yerinden,
....
Dayanamıyorum.
Mahşer acısı gibi birşey bu tanrım,
Beynim durmadan oyun oynuyor
Telefon çalacak biliyorum
Ve sen her zamanki gibi
Konuşacaksın...
-Ahh canım acıyor..
Daha dün pencerede ekmek vermiştik güvercinlere,
İçlerinden birini göstermiştin
Demiştinki
-Bak bu var ya, gökyüzündeki şahidimiz..
Gülmüştüm..gülmüştün...
Sarılmıştık birbirimize hiç hiç sarılmamışcasına
...
Ve sen nankörlük edip hayata ve bana
Nasıl gittin son yolculuğuna?