Kanserli Hasta Şiiri - Nizamettin Özel

Gelecek endişesi,
Kesiverdi birden hızımı.
Bu illet hastalık,
Benden ayırıyor kızımı.

İstediğim gibi,
Büyütemeyeceğim oğlumu.
Daha yeni öğrendim,
Kanser olduğumu.

Nasıl söylerim ben;
“Ölüyorum” diye eşime.
O kovalıyor, ben kaçıyorum,
Azrail düşmüş peşime.

Gördüğüm herkes,
Benimle vedalaşır gibiler.
Moral veriyor bana,
Dayılar, emmiler, abiler.

Kefaret olur İnşallah;
Çektiğim bu çile.
Ölüm Allah’ın emri,
Bu hastalık vesile.

Sizler diyeceksiniz ki;
“Yenemedi şu kanseri”.
Aldı başını gidiyor işte;
Aranızdan bu serseri….

(14.06.2005 – Fikirtepe/ İst.)