Biz neyiz el, kol,beden
ve bir sürü hücre.
organize yaşama odaklı,
kendini yenileyen bir sürü ben.
bir sürü ben oluyor, bir beden,
otomatik bir çaba
yeme, içme, boşaltma
tam otomatik yaşam makinesi.
her hücresi canlı yetmişbeş trilyon hücre,
bir bedende bir sürü ben.
acayip kelimesi çok zavallı kalır,
onların emeğini görmek için.
derken sefil bir hücre çoğalır,
o da ben ama.
anlaşılmaz bir aptallıkla çoğalır
ne kadar bana benzerse o kazanır.
o kazanır, beden kaybeder,
bozuk para makinesi gibi,
hücre üfürür,
seni bozuk para gibi harcar.
senin içinden çıkar en büyük düşmanın,
kanser adeta bir lanet.
yenilenme ararken kontrolsüz çoğalım,
arkadan gelir mukadderat.
burada akla gelir,
kontrolsüz güç güç değildir sözü.
garip, anlaşılmaz, ürpertici,
can alıcı nokta burası...
Kendi içimizden birisi varken,
ikincisi niye.
kaybettiğini sağlığını geri alınca,
ikinci kere doğarsın aslında bu da garip...
nereden nereye,
bir hücreden bir insana,
ve bir hücreden ölüme.
merhaba gerçek hayat...
Tüm kanserli dostlara
dostu kanserli herkese
Allah'tan şifa dilerim
Yaşamak güzel unutmayın derim..
Kayıt Tarihi : 9.12.2015 23:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!