Ben anneyim! ..
Uslu, arsız, mazlum, hırçın, yaramaz…
Bütün çocukları severim.
Kanser… Benim hırçın, haylaz,
Şımarık… yaramaz hücrelerim.
Kanımla, iliğimle beslerim onları da
Ayırt etmem uslu, munis olandan.
Üzülüp, incinsem de kimi zaman…
Beslerim yine de hepsini candan.
Kanser! ..
Benim en fazla ölüm sebebim olur.
Hiç hastalık bilmeyen
İnsanların dahi bir ölüm sebepleri var.
Yaşarız el ele biz….
Gittiği yere kadar.
Kayıt Tarihi : 27.3.2009 12:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)