Kanser Şiiri - Süleyman Zoral

Yok musun?
Uzak mısın,
Gündüz müsün,
Gece 3 mü,
Gözlerinde çapak
Sabaha karşı mısın?
Yalnız,
Kimsesiz,
Bir alay insanla mı,
Yoksa ananla mısın?

Kurtuldum ağlamalarında mı,
Çözemediğin bulmacada cevap,
Akvaryum taşında yosun,
Devrimde kan revan mısın?
Ayakları prangada şizofren,
Sıcakta mı, kıçı açıkta mı,
Çıkışı bulunmayan labirentte kobay,
Mizahıma çöreklenmiş yılan mısın?

Siyasi bir suçlu,
Maden işçisinin yüzünde kara is,
4 Aralık 1945 Bursa cezaevinde hatıra mısın?
Kapitale esir kapitalist mi, yoksa halk mı,
Ben parmağımı kessem,
Sen orda sızlar mısın?

Yok musun, uzak mı, öyle mi sanırsın?
Halbuki, ve tabii ki,
Tespihimin imamesi de, kehribarı da sen.
Nargilemin marpucu,
Öksürmeyim diye ciğerlerime çekmeyip
Havaya saldığım dumanı da sen,
Hatta duman altı da,
Ben kanser olsam,
Kemoterapiye girecek olan da,
Ölecek olan da sen.

(16.04.2007)