Kanser denen illetin yok mu hakkından gelen,
Ev ocak yıkan derdin kim anlar ki dilinden.
Nice ev ocak yıktı bir ses geldi derinden,
Bu garip döndü baktı ses geliyor kalbinden.
Derdi çekenler bilir bir ocak daha yıkma Tanrım!
Gidene yazık denir ben kalana da acırım.
Kanser derdi görünce canlanır acılarım,
Bir pınar oluşturur gönlümde gözyaşlarım.
Bulunsun kansere çare yürekler dağlanmasın,
Kahrolup aileler sevdiklerine yanmasın.
Gönüller gülsül yeter gözlerden yaş akmasın,
Derde deva bulunsun hiç kimse ağlamasın.
Kayıt Tarihi : 20.3.2007 16:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Meziyet Ak](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/03/20/kanser-18.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!