Kanlı Sur Şiiri - Ferhat Koçoğlu

Son kez bakıyorum gökyüzüne
Belkide sonkez dinliyorum bu şarkıyı
Parmaklarımla dokunuyorum güneşe
Belki de ilk defa yaşıyorum bu acıyı
Camı nefesimle buğuluyorum
Bir kalp çiziyorum, içinde annemin ismi
Özür dilerim kendimi tanıtmadım
Ben suçsuz yere katledilen
Ben gencecik bir çiğdem çiçeği
Ve benim gibi aynı kaderi paylaşan niceleri

Hayatı bi dolu yaşayan güzel hayaller kuran
Bazen çocuk gibi bazen annemin bi delisi en çokta
Babamın çitlembisi
Okuyup güçlü bir kadın olacaktım kocaman yürekli
Artık ayaklarımın üzerinde değilim annem

Nerden bile bilirdim ki
Sonkez yürüdüğümü bu sokakları
Sonkez tazelediğimi çayımı
Kahvaltıda yumurtalı ekmeği
Bilirdin çok sevdiğimi
Hep yapardın bana annem
Ağlama hemen anlatacaklarım bitmedi ki.!
Sonkes sarılmışım babama , baba yüreği işte
Son harçlığımı koymuş cebime

Bebeklikte sakladığın kıyafetlerim
Çıkarmışsın hepsini hatırladım bu kurdeleli gelinliği babam almış bana
İşte buda pembe çiçekli terliği
Hissediyorum bensiz geçen her gece sarılıp ağladığını
Boşver anne
Burda bende çocuklar da çok mutlu
Keşke gösterebilsem sana cenetti

Sonkez seyri dünya
Sonkez adaletin cenaze merasimi
Sen topla anne bedenimden dökülenleri.
Sinmesin üzerime topraktan başka bir koku
Manşeti okuyup unuttu çoğu
Bu cenderelerin gelmeyecek sonu
mezarlıklar vadesi dolanlar için değilmiş

İlk sen gördün beni ilk sen yaşadın cehennemi
Ben böyle olsun istemezdim
Kadınlar bu dünyanın sessiz çiçekleri
Söyle onlara hep gülsün yüzleri
Son bir buse gül kokan yanaklarına anne
Geldi gitme vakti
Bak
Ve sonkez düşüyorum bu surdan
Son kez gülüyorum gözlerine
Bana bu kanatları kim verdi
Bir hayat çiziyorum göklere
Ağlayan gözlerini görüyorum anne
Bir söz bana

Bütün çiçeklere benim adımı vereceksin
güzel kokan frezya ya mesela
Yada portakal çiçeğine
Bir gül , yada bir papatya
Hayattan koparılan her kadına
Benim adımı verin
Narin yaprağım, gün ışığı gözlerim
Hatırladın mı şirinim derdin hep bana
Şirin geldi aklıma
Üşüyorum anne çok üşüyorum
Başımı koy yanıma ört üzerimi

İnciler saçılır gibi dağıldım yerlere
Meğerse çığlık olmuşum
Her kadının kaderine
Burda çok iyiyim merak etme
bir yanımda Özgecan diğer yanımda ırmak
Biliyor musun anne artık özgürüm
Binlerce melek onlarda burda
Son kez sarılabilir miyim sana
Bıraktım kendimi surlara
Yedi parça düştüm yere

Bir dünya düşledim anne, tertemiz bir dünya sokaklarda hayvanların doyduğu
Çocukların oyunlar oynayıp koşuştuğu
Kadınların mutluluk çığlığı
Bahçeleri "sarmaşık Çiçekli" evler çizdim
Sadece meleklerin yaşadığı
Rengarenk
Bir dünya düşledim anne

Gözyaşının akmadığı
Kirli çirkin gözlerin kör olduğu
Rüzgârın bile tenime dokunmadığı
Bulutların sakinliği
Yemyeşil Baharsı bir dünya düşledim
Beni mavi bir örtüye sar bir adım deniz bir adım gökyüzü olsun

Gıdısı süt kokan kundakta bebekti bir çoğu
Biz nasıl bir cehenneme düştük böyle
Narinimi sularda, iki masum kızı surlarda
Binlerce kadını sebepsiz edepsiz suçlarla
Melek ettiler anne
Kimi hiç tanımadan, kimileri aynı yazgıdan
Bizi sığdırmadılar dünyaya
Ana da doğurmadı mı onları, söylesene anne
son kez hayatın acımasız yüzünü tanıdım anne

Bir çiçeği dalında sevmek dururken ,
Neden gülü dalından kopardılar
Neden kıydılar o çiçeklere
Dünya'da sevgiyi yüceltmek varken
Neden çirkinleşti insanlar birden bire

Bir fidan dikselerdi di,
Aç birini doyursalardı
Öfkesi gelen masumun canına musallat olmazdı
Merhamet olsaydı o zifiri kalplerinde
Özgecanlara kıyılır mıydı

İyiliği seçselerdi
Yatarken kabusa, uyanınca şeytana denk gelmezdi hiç bir masum
Kirli bakan gözlerde habsolmazdık
Şerefiyle yaşasalardı, şerefsiz diye bir kavram olmazdı, ağır bir cümle,
ezilen ezilsin
Söyle onlara anne
Sözüm bize kıyanlara
Söyle alınmasın kimse
Hepiniz haklarınızı helal edin
Yada siz mi istemeliydiniz bizden hellallik 'bilemedim.
Ama Kırgınım insanlığa kırgınım anne, söyle onlara.
Teşekkür ederim dinlediğiniz için
Ben suçsuz yere katledilen
Ben çiğdem çiçeği..