Kanlı Şubat Gecesi Şiiri - Nihat Malkoç

“her dem yeni doğarız/bizden kim usanası”(yunus emre)

tarihler yirmi altı şubatı gösterirken…
paslı bir kılıç, geceyi ikiye böldü orta yerinden
kumpas kurdular can(an) lara vehimlerin gölgesinde
şafağın gözyaşları buz tuttu bir şubat yalnızlığında
esaretin aynasına düştü yetimlerin hıçkırıkları

tarihler yirmi altı şubatı gösterirken…
bahtı kara, bağrı yara hocalı’da kurşuna dizildi civanlar
gökler yas tuttu kanla sulanan boynu bükük karanfillere
bir cinnet ertesi kanla yazıldı yürekleri burkan ağıtlar
isyan karası yüzler, topladı nazarlarını umudun şafağından

tarihler yirmi altı şubatı gösterirken…
ak kanatlı turnalar sonsuza kanatlandı gönül göğünden
çarmıha gerdiler hiç yaşanmamış, bakir düşleri
ak bulutlar kefen oldu gül yüzlü mehmetlere
bir (g) öç vakti gönlün yılkı atları dörtnala sürgün…

tarihler yirmi altı şubatı gösterirken…
yiğitlerin kaydını düştüler eski zaman defterlerinden
yürekleri kuşattı bir hüzün bestesinin nihavent nağmeleri
sabahın âhı tuttu gecenin zifiri karanlığına…
darmadağın şimdi zamanın heybesinde biriken hatıralar

tarihler yirmi altı şubatı gösterirken…
taş kesildi insafın göklere sığmayan gümüş kanatları
bembeyaz güvercinlere dadandı leş kargaları
huzurun ışığını perdeledi karanlık gölgeler
dualar şahit tutuldu bedeli cennet olan acılara

tarihler yirmi altı şubatı gösterirken…
ölüm kustu motorize piyade alayı, salya, sümük…
bulutlar kanlı gözyaşı çöktü dönmeyecek yolculara
güneşi çalındı körpe sabilerin kahır nöbetlerinde
defterleri dürüldü bir musalla yalnızlığında

tarihler yirmi altı şubatı gösterirken…
bulutlandı karabağ’ın gök mavisi gözleri
bıçkınlar tayfası kan kustu nefretin kirli ağzından
gecenin kanayan yerinde darağacına asıldı me(r) h(a) met
yaşanmamış yıllar öğütüldü hüznün taş değirmeninde…