Bu merdivenlerden çıkarken kimse hem de hiç kimse ellerimden tutmadı benim
Her adımı bir keder her adımı bir darbe bu merdivenler. Sizlerin güle oynaya çıktığınız bu merdivenlerden her birinde gözyaşım her birinde damla damla kanım vardı benim.
Evet belki sizler gibi kolay çıkamadım. Sizler gibi gülerek olmadı belki adımlarım
Çünkü siz hayatın mutlu yönlerini yaşadınız bense merdiven dayadım hayatın en zorlu yollarına.
Sabahları ıssız bir sokakta yalnız başınıza uyandınız mı ki beni dışlıyorsunuz. Ben mi istedim sanki doğarken annesiz babasız kalmayı. Olmadı ki benimde elimizden tutan gülerek geçelim bu merdivenleri. Her adımında gördüm hayatın en çirkin yüzlerini. Menfaat uğruna kıyılan canları.
Arzular uğruna bir köşeye öylece bırakıp gidilen minicik yavruları. Bir sokak lambası altında çaresizce oturan çocukların haykırışlarını gördüm bu merdivenlerde. Her adımım öyle kolay olmadı benim. Tam diğer basamağa çıkarken düşmekten yorgun düştü bu dizlerim. Kanmaktan öyle yorgun düştü ki bu bedenim. Sanmayın ki her düştüğümde yaralarımızı saran biri var benim. Yaralarım öyle sizlerinki gibi hafif değildi benim. Bir sözün bir kursun olup saplandığı ve hiç durmadan kanayan bir yüreğim var benim.
Öyle kolay olmadı çıkmam bu merdivenleri benim. İlk basamakta sonu yokmuş gibi görünse de artık biliyorum bir sonu var bu kanlı merdivenlerin. Herkes kendi basamağına gelince çekiliyor bu hayat merdivenlerinden. Biliyorum bir gün belki bende geleceğim kendi basamağıma.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta