Kanlı Kuşak Şiiri - Ercan Güzel

Vakit eylül ayı, hazan zamanı,
Dibacenin ilk son ve kelamı.
Soğuk rüzgarlar biriktirmişim içimde.
Soğuk savaşlar yaşamışım, serden geçenlerle.

Sessizce yol almışım ömrümden,
Çalmışım yıllarımı birer birer.
Sevda uğruna, kendimi tüketerek,
Asırlar boyu kaçak, asırlar boyu bilenerek.

Ben bu kuşağın son teranesiyim.
Kanlı kuşağın son katili, son merdânesi.
Zifiri yollardan duyulur sesim.
Çığlıklar ülkesinde, mahyalara asi.

Ağaçlarda terennüm var, yapraklar besteler,
Dilimin maskarası yüreğimin fukarası,
Tınıları içimde, acı bir türkü söyler.
Gönülden dem vurur, inen yüzüne karası.

Cahiliyim ben bu çağın, dünün, yarının,
Ne yazsam ok gibi saplanır yüreğime,
Kanlı bıçaklı mürekkebim, öksüz yazının,
Dile gelen yanıdır, yankılanan sesime.